De Olympische Spelen zijn voor bijna iedere sporter het hoogst haalbare. Zo ook voor een groep Overijsselse topsporters. In aanloop van de Olympische Spelen zocht Bas Nijhuis ze op, om te kijken hoe het leven van de Overijsselse topsporters eruit ziet. De 8 afleveringen zijn in aanloop van de Olympische Spelen uitgezonden door Oost. In deze blog neem ik je mee in het tot stand komen van deze serie!
Vorig jaar september kreeg ik een berichtje van eindredacteur Tijmen van Wissing met de vraag of we een keer om tafel konden. Er leefde bij Oost het idee om een serie te maken in aanloop van de Spelen, en ze wilden graag dat ik het ging maken, samen met mensen van Oost. Een toffe klus! Het plan was om Bas Nijhuis te vragen als presentator. Normaal gesproken maak ik vaak reportages waarbij ik alles alleen doe. De productie, de regie, het filmen en montage. Hier werden de taken uitgesplitst. Job Vaarhorst, redacteur & producer bij Oost, nam de productie en regie op zich. Marijn Duchatteau deed de montage, Harm Dijkman maakte de vormgeving en ik was verantwoordelijk voor het filmen en de post-productie (lees: kleurcorrecties, muziek, audio) nadat Marijn al het voorwerk al gedaan had. Daarnaast was er nog een team van de marketing & socials van Oost die meedachten over de publicaties. Mooie verdeling!
De eerste aflevering namen we op in de sneeuw. Op 4december had triatlete Rachel Klamer nog tijd, voor ze weer naar het buitenland ging voor wedstrijden en trainingskampen. Voor een programma als deze, is het uitoefenen van drie sporten een uitkomst: we hadden méér dan genoeg beeld, maar ook eigenlijk nét te weinig beeld. Waarom? Omdat de tijd altijd sneller gaat dan je denkt. We hadden het zo bedacht: Bas gaat sporten met de sporters in kwestie, en we nemen een inhoudelijk, wat langer, interview op middels een mooi uitgelichte interview-setting. We begonnen de dag met het interview. Ik had een tof idee, om met tegenlicht te werken, en dan vanaf de voorkant veel frontlicht te gebruiken. Maar daarvoor moesten we de woonkamer een beetje verbouwen (kostte veel te veel tijd), alle lampen opzetten.. in de montage sneuvelde het meeste van het interview, omdat bleek dat we het 'on the spot', tijdens het sporten zelf, veel leuker konden doen. En het shot was toch niet zo mooi als dat ik van te voren bedacht had. Daardoor kwamen we wat in tijdnood tijdens de opnames, dus veel mooie b-roll shots van het fietsen en hardlopen zijn er niet. Eenmaal in het zwembad was er alle tijd, want die training duurde het langste, en het is allemaal op één plek. Uiteindelijk resulteerde het gelukkig in een mooie gevarieerde aflevering.
De gebruikte apparatuur:
Les 1: Nooit in de ochtendspits naar Den Haag willen rijden. Ik wist het al wel, maar het werd wederom bevestigd. Desalniettemin was ik op tijd om mijn b-roll shots te maken van de training van Boermans. Waar ik normaal zulke shots mooi vanaf statief maak, of de Ronin pak voor mooie vloeiende shots, koos ik er nu voor om vanaf de schouder de meeste nodige shots te maken (ik had nog 15min hiervoor). Toen ik die gemaakt had, maakte ik de laatste shots met de 135mm telelens vanaf statief. Na 15min aanpoten had ik alle shots, en waren Job en Bas ook aanwezig.
Stefan Boermans stelde niet teleur. Een makkelijke prater, vlotte babbel, had had dit soort dingen vaker gedaan. We konden meer dan genoeg beeld maken, en het interview ging ook smooth. Mijn enige zorg was de combinatie van mijn apparatuur versus het zand. Met name de zendertjes van de microfoons die ik aan de broek had bevestigd waren mijn zorg. Hoe gingen ze het zand overleven? Ik besloot om de kwetsbare stukjes ducktape te plakken, voor zover dat hielp. Achteraf werkte alles nog naar behoren.
Het interview besloot ik niet uit te lichen. We zaten niet heel ruim in de tijd, en het licht in de zaal was egaal en van voldoende kwaliteit. Ik wilde graag een mooi wide-shot maken van de twee, en dan had ik mijn lampen op een behoorlijke afstand moeten zetten. Dat houdt ook in dat ik veel licht/vermogen zou inleveren, dus zou het weinig gaan toevoegen.
De gebruikte apparatuur:
Voor aflevering drie reden we naar Unscared Crossfit in Utrecht. Stereotype crossfit-gym. Bewust een 'ouwe bende' van binnen, industrieel en niet al te sfeervol. Maar de mensen die er trainden, wisten overduidelijk wat ze aan het doen waren. Zo ook Nikki Löwik. Voor mij een relatief eenvoudige aflevering om te draaien, met alles op 10 vierkante meter. We hadden alle tijd voor mooie b-roll shots. Ik gebruikte een softbox als invullicht aan de voorkant, en voor een aantal shots een tegenlicht in beeld, met een 3200k kleurfilter er voor. Beetje creatief zijn, als de ruimte verder niet al te bijzonder is.
Het contrast tussen Bas (lolbroek, beetje ouwehoeren) en Nikki (uiterst serieus bezig met haar sport) was ietwat groot, waardoor we natijd dachten: "komt dit wel goed in de edit?". Het antwoord: ja, het kwam meer dan goed. Het eindresultaat werd een toffe aflevering waarin Bas overduidelijk uit zijn comfortzone moest, en Nikki véél sterker bleek dan hij ooit zal worden.
De gebruikte apparatuur:
Weer een les geleerd. Namelijk, dat het niet aankomt op €300. Dat behoeft natuurlijk enige uitleg...
Waar de vorige afleveringen redelijk eenvoudig te filmen was, zat ik hier met een uitdaging. Bas gaat roeien met Martine Veldhuis op de Bosbaan, onder de rook van Schiphol. Het leek me tof om shots van dichtbij te kunnen maken, idealiter recht van voren. Met de drone ging niet. Zo vlak onder Schiphol is vliegen niet toegestaan. Vanaf de kant met een telelens zou kunnen, maar dan heb je nooit het gevoel dat je meevaart met de boot. Wat dan wel de oplossing was? een volgbootje. Maar dat bleek niet zo eenvoudig. De roeibond had geen bootjes beschikbaar, de roeiclub die er ook zit had alles nog op de droge liggen. Ik ging rondbellen bij rondvaart-bedrijven. Uiteindelijk vond ik er eentje die wel naar de Bosbaan kon komen. Kosten? €550 ex btw. Een forse prijs voor een half uurtje shots draaien. Dat vond Oost ook. Ze wilden best €250 bijdragen.. maar €550? nee, dat ging te ver. Om nou zelf €300 neer te leggen ging me ook te ver. Dus ik bedacht plan b. Langs het water konden we vanuit de auto shots maken en naast de boot blijven rijden. omdat roeiers met hun gezicht naar 'achteren' zitten, en ik ze graag in het gezicht wilde kijken, konden we maar 1 kant op filmen. Ik had een extra Ronin en 70-200 f4 gehuurd. Ik gebruikte de FX30 van regisseur Job, en mijn eigen Ronin met fx30 met de 18-35 lens. Zo kon ik snel wisselen. Maar waar we niet echt goed rekening mee hielden, is dat filmen uit de kofferbak niet ging, want dan hadden we niet een mooi shot. Dus ik stond, met de deur van de bijrijder open, in mijn eigen auto, met een sjorband om mijn middel om een beetje grip te hebben. Je raadt het al, geen groot succes. Toch leverde het een aantal smooth close-ups op met de telelens helemaal ingezoomd. Maar veel shots waren ook niet zo goed gelukt.
Een andere zorg was de audio. Mijn zendertjes kunnen een hoop, maar super veel bereik hebben ze ook niet. Op de heenweg ben ik nog bij Vocas geweest in Hilversum, om de zendertjes even goed na te lopen. We besloten ze op hoog vermogen te zetten, wat het bereik vergrootte. Want ik wilde natuurlijk ook graag de dialogen in de boot opnemen met goede audio, dus switchte ik steeds de audio-ontvanger tussen de twee body's op de Ronin.
De twee Gopro's op de boot hebben achteraf veel goed gedaan. Ze namen de hele boottocht gelukkig goed op (dat is ook altijd maar weer afwachten). Achteraf had ik natuurlijk die volgboot moeten boeken, en lekker rondom de roeiboot moeten varen. Weer wat geleerd. Door al deze experimenten werd het al snel laat, en moesten we, toen het al donker werd, nog het interview opnemen. We besloten het binnen te doen, op de Ergo-trainers. De lamp en twee camera's opgezet, en voila.
Veel later dan gepland waren we klaar. Gelukkig waren Martine, Bas en Job coulant. Na de opnames heb ik gelijk alle onderdelen weer bij elkaar gezocht (werkelijk alles lag door elkaar!), de boel gesorteerd en eenmaal thuis de 5 verschillende geheugenkaartjes gebackupt.
Volgende keer €300 overmaken voor de rondvaartboot. Bekijk de aflevering hieronder!
De gebruikte apparatuur:
Typisch zo'n aflevering waarin alles wel soepeltjes verloopt. We spraken af op Papendal waar Snippe woont en traint. De aflevering was goed geproduceerd, en we gingen met twee fietsen over Papendal waar Snippe Bas rondleidde. Ik filmde dit vanuit de kofferbak, met de fx30 op de Ronin. Een 50mm lens erop zodat we enige afstand konden bewaren tot de twee, zodat het geluid van de auto niet hoorbaar was in de audio.
Na een rondleiding door zijn huis, gingen we al fietsend weer richting de judohal. Daar was het vervolgens vrij eenvoudig: de twee gingen samen de mat op. Enige zorg was wederom: hoe houd ik mijn zenders en microfoons heel? Ik besloot alles goed vast te tapen aan het judopak, waardoor ze er in ieder geval niet af zouden vliegen. Het bleef gelukkig allemaal zitten en er brak niets af. Toch altijd een risico. Een geluidsman met een hengel was hier wellicht beter geweest. Maar ach, zo hadden we het ook.
De verlichting in de judohal was oké. Natuurlijk is TL-verlichting nooit heel fraai, maar ik had niet veel andere opties. Als ik het zou uitzetten, moest ik de halve half verlichten met twee lampen. Dat zou ook niet gaan. En je wilt in een aflevering als deze niet allee focus op de sport, maar ook op de omgeving waarin het plaatsvindt. De lampen bleven in de tas, en ik filmde het merendeel met vanaf de schouder. Er zat zoveel beweging in, vanaf statief zou ik veel momentjes missen. En ik had al wel door.. je moet deze twee lekker hun gang laten gaan. Toen alles erop stond, maakte ik nog wat extra b-roll vanaf statief met veel van de hal erop, ideale shots voor in de montage omdat je ze bijna overal tussen kunt steken. Eind goed, al goed.
De gebruikte apparatuur:
Bas naar de Spelen aflevering 6 is er eentje zonder Bas. Soms is het gewoon onmogelijk om de volle agenda van zowel een sporter als die van Nijhuis bij elkaar te krijgen. Dus nam regisseur Job de honneurs waar, en sprak Bas een videoboodschap in waarin hij met een mooi lulverhaal vertelde waarom hij er niet bij kon zijn. Sanne keek deze boodschap op haar telefoon en maakte er wat moois van.
Ik had alle tijd voor b-roll shots nu Bas er niet was, en we één lang interview gingen opnemen met Sanne waarin ze via de iPad van Job ging terugkijken op verschillende momenten uit haar carrière. Dus na een uur filmen tijdens de training namen we het interview op.
Voor deze aflevering had ik wat nieuws bedacht. Het leek me mooi om mijn grootste softbox, de Aputure Lightdome 150, weer eens af te stoffen en een interviewshot te maken waarbij ik deze softbox schuin voor haar zou hangen, waardoor ik een mooi wide-shot kon maken van haar met de hele turnhal erachter. Dus ik huurde een Aputure 600D, die meer vermogen heeft dan mijn 300D, en een zwaar statief met boom-arm en twee contragewichten. Laat ik het zo zeggen, het idee was leuk. De uitvoering minder. De softbox + lamp was veel te zwaar om goed te blijven zitten. De lamp zakte steeds omlaag, bleef niet mooi hangen.. gedoe. Plan b: de lamp recht boven haar. Dat bleef tenminste wél hangen. Ik gebruikte mijn Aputure 300D met een blauw-filter voor tegenlicht.
Uiteindelijk was het resultaat van het interview oké, maar niet helemaal wat ik gehoopt had. Ik had ook wat issues met de witbalans, want mijn lamp had een daglichtkleur, en de zaal het TL-verlichting. Met de zaalverlichting uit was gelijk de hele achtergrond pikzwart, dus dat was ook niet mooi. Deal with it, volgende keer weer een nieuwe kans.
Het resultaat was tof, we maakten een mooi persoonlijk portret over Sanne Wevers in aanloop van haar laatste Spelen.
De gebruikte apparatuur:
Voor deze aflevering gingen we naar Markelo, waar Willem Greve een prachtig complex heeft waar hij woont en traint. Deze aflevering kende weinig poespas, net zoals Greve ook weinig poespas had. Recht voor z'n raap, lekker duidelijk. Als maker merkte ik al snel dat Nijhuis en Greve elkaar wel lagen. Van 't zelfde 'soort'. Dat maakt dat deze opnames soepel gingen, en we weinig hoefden te sturen. Daarom weken we hier ook van ons bestaande 'format' af, en namen we geen interview op in een interviewsetting, maar deden we alles in de beweging. Om alle losse scenes goed aan elkaar te lijmen, maakte ik na de opnames nog een hoop b-roll shots van het terrein, de paarden en een aantal drone-beelden. Dat werkte uitstekend in de montage.
De gebruikte apparatuur:
De laatste uit de serie! Een van mijn favorieten, want eerlijk is eerlijk: ik vind baanwielrennen ook gewoon een toffe sport. We zochten Hoogland op in Apeldoorn, waar we de ochtend gebruikten om b-roll shots te draaien van de trainingen. Omdat we de tijd wel hadden, besloot ik bijna alles te maken met mijn favoriete lens, de 85mm 1.4 van Sigma. De achtergronden allemaal heerlijk onscherp, de shots vanaf statief. Mooie, verzorgde beelden. Dat ligt mij vaak het beste en daar haal ik plezier uit. De opnames gingen ook ontzettend smooth. Bas kon prima meekomen op de fiets, en de gesprekken gingen vlot. Helaas werkten mijn zendertjes niet fantastisch op de wielerbaan. Tijdens het fietsen zat er veel ruis op de verbinding, omdat ze te ver weg waren. Achteraf wellicht zo'n Rode wireless microfoontje moeten opspelden, die nemen ook audio 'intern' op. Weer een les geleerd. In de montage kwamen we er mee weg. Exemplarisch voor deze aflevering vind ik ook onderstaand interviewshot (zie thumbnail) Gemaakt met de 85mm, op f.14, van best een grote afstand. Normaal sta ik wat dichterbij de mensen die ik film, dat voelt wat persoonlijker. Maar nu maakte het niet zoveel uit, want ik was immers niet zelf degene die de vragen stelde.
De gebruikte apparatuur:
...namen we alle intro's op bij Bas thuis. Regisseur Job had mooie intro's bedacht, met een ietwat komische twist. De sporters in kwestie hadden allemaal een audiobericht ingesproken om Bas uit te nodigen om langs te komen. Lekker ludiek en speels. Door steeds dezelfde muziek, opbouw en vormgeving te kiezen hadden we een duidelijke lijn in alle video's. Een tof project! op naar de volgende.
