Thijs Zonneveld is vooral bekend als wielerjournalist. In het verleden reed hij ook wedstrijden als wielrenner, maar dat is al een eeuwigheid geleden. Toch kruipt het bloed waar het niet gaan kan, en besloot hij in 2023 weer actief wedstrijden te gaan rijden. Het grootste doel? Unbound Gravel, dé grootste gravelwedstrijd van Amerika.
De opdracht voor deze video's kwam vanuit wielerclub BEAT en het AD/In het Wiel. BEAT had belang bij Instagramreels voor hun sponsoren, het AD wilde twee lange reportages voor hun online platform. Het verhaal lag ook klaar: een allang gepensioneerde wielrenner en tegenwoordig wielerjournalist, wil het weer opnieuw proberen. Participerende journalistiek, bewijsdrang, of alleen voor het plezier? Of toch een combinatie van dit alles? Vragen genoeg. Een klus als deze is er eentje die op mijn lijf geschreven is. Met jarenlang ervaring in het wielrennen én de mogelijkheid om zelfstandig deze video's te maken in het buitenland maakten het tot een klus waar ik ontzettend naar uit zag.
Na een nacht goed slapen, begonnen Thijs Zonneveld en Thijs Kroon, de mechanieker, aan het opbouwen van de fiets. Ik zette mijn camera in elkaar en het feest kon beginnen. De trainingen liepen voorspoedig, we hadden steeds goede plannen en ik kon mijn beeld goed maken. We bezochten Emporia, de stad waar de start- en finish was. Ondertussen reed ik lekker in onze 4x4 pick-up truck rond. Ik had voor de gelegenheid de albums van mijn favoriete Amerikaanse bands offline gemaakt, en met 16 Horsepower over de speakers reed ik als een ware cowboy over de lange, rechte gravelwegen.
Eindelijk.. de hele week leefden we toe naar dit moment. Ik had de eerste reportage van het tweeluik verzonden, alles stond online en de reacties waren positief. Dat is een lekker gevoel, want ik had een volledige carte blanche gekregen om te maken wat ik zelf tof vond. Ook wel fijn als de opdrachtgevers dan ook blij zijn :-)
De foto aan het begin van dit artikel postte Thijs 's ochtends op Twitter. Ik interviewde nog even kort Laurens ten Dam voor de start. "Kan 'ie winnen?", vroeg ik hem. Ik ken Laurens goed, en ik wist natuurlijk dat hij ging happen. Mooie momenten, gespannen koppies. De avond ervoor hadden we een uitgebreid afsteekplan gemaakt waar we Thijs konden filmen, en Thijs Kroon en ik stapten in de auto, onderweg naar ons eerste punt om Thijs op te wachten.
Hoewel we wel wat tijd hadden ingebouwd, duurde het wel érg lang voordat de eerste renners kwamen. En toen de eersten eenmaal kwamen werd het duidelijk waarom. Iedereen zag eruit alsof hij door een modderpoel gehaald was. De eerste strook van het parcours was door de regenval veranderd in een klei-achtige modder. Laurens ten Dam kwam als eerste langs, mopperend en besmeurd. Jan Bakelants, een oud bekende uit de tijd bij Team Sunweb, kwam scheldend langs. Daarna zagen we Thijs ook, bijna onherkenbaar, al op zo'n 10minuten achterstand. Maar in een koers van meer dan 300kilometer kan er nog van alles gebeuren. Dat gebeurde ook.
Nadat we nog wat shots hadden gemaakt van Thijs bij ons tweede afsteekpunt reden we verder. Opeens telefoon van Thijs. Hij had zijn telefoon mee voor noodgevallen. De verbindingen waren slecht, maar we begrepen dat hij gevallen was, maar waar... geen idee. Niet veel later kwam er een locatie door via Whatsapp. We besloten er heen te rijden, hoewel Maps zei dat het nog zeker 30minuten rijden was. We draaiden ietwat brutaal het parcours op en gingen rijden. Na diverse pogingen kregen we weer bericht. Thijs werd naar het Greenwood County Hospital gebracht. Dus we draaiden weer om, en zetten koers naar het ziekenhuis in een treurig, leeggelopen stadje. Eenmaal in de bewoonde wereld hadden we weer bereik, en zagen we de live-locatie van Thijs. We hadden 15minuten voorsprong. Waar Thijs Kroon vooral chagrijnig was dat de koers over was, was dit voor mij als maker mooi. Want tja, met zo'n achterstand als hij had, zou de kans op een podiumplaats wel klein zijn. Dus dit was wel een geschenk voor het verhaal. Toen de ambulance binnenkwam, begon ik te filmen, en volgde ik Thijs naar de eerste hulp. Ook Thijs snapte dat dit onderdeel was van het verhaal. Hij had zelfs in de ambulance al een video-boodschap opgenomen. Na 15 minuten filmen had ik genoeg beelden en nam ik de rol op me om de reisverzekering en het thuisfront te informeren. In zo'n klein team moet je het toch samen doen. Thijs Kroon pakte de auto en ging op zoek naar de fiets van Thijs, die ergens bij een bevoorradingspost was gedumpt door de organisatie.
Omdat het ongeluk al vroeg in de wedstrijd was gebeurd, was het nog maar 's middags toen we Thijs achterlieten in het ziekenhuis. Hij mocht van zowel de dokter als van ons niet mee, een nachtje in het kleine ziekenhuis leek ons allemaal, behalve Thijs Zonneveld zelf, beter. Thijs Kroon en ik gingen de fiets afspuiten bij een wasstraat, en aten wat bij een fastfood restaurant. Eenmaal terug bij ons huis ging ik in mijn typische 'hyper-montagefocus', en ging Thijs bezig om alles weer in te pakken voor de vlucht naar huis, de avond erop.
Was dit nou een grote domper? Ja, toch wel. Voor Thijs & Thijs helemaal. Voor de een omdat hij een jaar lang training in rook zag opgaan na een paar uur koers, voor de ander omdat hij hier kwam om al het materiaal top in orde te hebben, en nu een gebroken fiets in handen had. Tuurlijk het had invloed op de sfeer, maar er ontstond ook een soort broederschap voor twee dagen. We moesten het nu écht met z'n drieën doen. Voor mij als maker was het wel mooi. Thijs Zonneveld wist ook dat hij een bijzonder verhaal had, en dezelfde avond nam hij vanuit het ziekenhuis al een podcast op. De ochtend erop stond mijn video online. Ik denk dat we het grootste bereik hebben gehad wat we konden hebben met deze Unbound serie. Helaas op een manier die we van te voren niet bedacht hadden.
Onlangs maakte Thijs met enig bravoure bekend dat hij ook dit jaar weer naar Unbound gaat. Ik heb al wat appjes gestuurd. Zou toch mooi zijn als we dit verhaal kunnen afmaken? Hieronder nog een aantal stills en foto's van mijn filmrol. Voor wie het leuk vindt, hieronder nog wat technische specificaties.
Camera: Sony FX6
Resolutie: 3840x2160
Kleurprofiel: S-log3
Luts: Sony S-log3 lut en op een aantal shots nog Filmconvert voor wat extra contrast.
Sigma 24-70mm 2.8
Sigma 50mm 1.4
Sigma 135mm 1.8
